Postmodern karlar yağıyor semtimize
Göstergeler
Yeterince gösteremiyor yalnızlığımı
Gizli gizli sigara içiyorum balkonda
Usul usul kar yağıyor
Usul usul öfkeleniyorum
Arabalar karla kaplandıkça
İncecikten yağmıyor kar
Yirmibirinci yüzyılda
Ve ben senden
Öyle nefret ediyorum
Semtimize postmodern karlar yağıyor
Ve ben nefret ediyorum senden
Gülünce kıvrımından kuşlar havalanan
O dudaklarından
Dudakların biliyor mu,
Kar yağınca kuşlar nereye uçar?
Buraya postmodern bir kar yağıyor
Yeşilzeytinçekirdeği gözlerinle
Güzel bir kardanadam olabilirdin
Ama postmodern karlar
Tutunamıyor semtimizde birbirine
O yüzden kartopu oynayamaz çocuklar
Öyle üzülürler ki
Eldivenlerini gözyaşlarıyla ıslatırlar
Semtimizde postmodern karlar
Ve benim hafızam
Karışık 90lar kasedi
Saramıyorum tekrar
Dışarı taşan şeritleri
Önce nefret ediyorum senden
Sonra unutuyorum bütün öfkemi
Alnındaki kırışıklıklara tutunuyorum
Elektrik tellerine tutunan
Kuşlar gibi
Ellerin bir de
Hani biçimsiz-biçimli
Başka şiirler de yazmıştım ellerine
Zengin kafiyeli
Akşam üstü uykuya yattım
Rüyamda sevdim seni
