LAN'LI LUN'LU ŞİİR

I.

Yabancı bir ülke gibisin şimdi
Dilini, dinini, imanını...
Bilmiyorum
Ortak bir dil vardı anlaştığımız
Hatırlamıyorum
Tanımadığım sokaklarda dolaşıyorum
Gece vakti belli ki
Pis ışıklar var, yerler ıslak
Yolumu kesiyor iri yarı bir şey
"Kimsin lan sen!" demek istiyorum
Diyemiyorum
Biliyorum kim olduğunu
Ne saçma soru bu!
-Çocukluğunu biliyorum
Korkularını, sevinçlerini
Ayaklarımın altında kum gibi bir şeyler
Bakıyorum
Pirinç taneleri-
Eğilip bir taş yerden
Yabancı düşmanlığı değil
Hep en çok sevdiklerimi hedef alırım ben

II.

Dilini diyorum, dilini anlamıyorum
Serin bir kafedeyiz
Eskilerden bir şarkı, je veux diyor
Oturmuş karşımda bir şeyler diyor
Herkes bir yerlere gitmiş
Herkes hep bir yerlere gider zaten
Ben neden burada oturdum kaldım diye
Düşünüyorum
Cevabını bulamayınca sinirleniyorum
Okkalı bir küfür savurdum
Kimseye değmeden çıktı gitti o da
Aralık kalmış kapıdan

III.

Bir kamyonun kasasındayım
Eli yüzü kirli insanlar var
Ellerime bakıyorum
Tırnaklarımda kurumuş kan
Ölmedi ki, diyorum
Bir eve gidebilsem, temizlerim hemen
Sanıyorum.
Ensemde nefesini hissediyorum
"Niye geldin lan sen!" diyorum
Biliyorum niye geldiğini
Ne saçma soru bu!

IV.

Yoldayım, yolun ortasında
Etrafta canlı hiçbir şey yok
Ağaçları söylemiyorum
Çünkü onlar hareket etmiyorlar
Ben de hareket etmiyorum
Ama canlısın sen, diyor
Gelmiş arkama oturmuş!
Madem dilimi biliyordun, niye konuşmadın?
Gülüyor, sivri dişlerini gösteriyor
Siktir git lan! diyorum
Gitmiyor
Yüzükoyun yatıyorum yola
Yüzüm sıcak asfalta yapışıyor
Kulağımda belli belirsiz bir titreşim
Bir araba geliyor belli ki
Bir araba gidiyor belli ki
Herkes gelir
Herkes gider
Hayat saçma bir soru belli ki