İtiraf

Özlüyorum
Yitirip yitirip yeniden bulduğum
Bir ara sokaktın sen
Sonu denize varan
Denize varan o sokağın
Çıkmaz olduğunu anlamak
Yani aşk
Öyle elimden kayıp düşen
Bir kara kuşak
Şimdi gökyüzü bir şeyler anlatır
Dönüp duran başımın üstünde
Sonra ağaçlar bir şeyler fısıldar
Ansızın yolumun üstüne çıkan
Keşke her şey sussa dediğim anlar başlar
Her şey sussa ve sen konuşsan
O anlamsız sözleri arka arkaya sıralasan
Ne diyorum biliyor musun
Çok özledim
İçimde bir sızısın desem
Gerçekten bilebilir misin
Aklıma geldikçe sen
Etimden bir parça kopardıklarını
Saçlarımı teker teker yolduklarını
Öyle mutsuzum ki
İnsanlar beni siyah beyaz görür oldular
Ve ben bir fransız filminin
En dokunaklı sahnesi olmakla
Övünür oldum
Kendimi avutuyorum yeni heyecanlarla
Ne dediğimi iyi biliyorsun aslında
Fırından yeni çıkmış ekmek kokusu işte
Klişelerden medet umuyorum böyle
Böyle geçiyor bir yaranın acısı
İşte o ekmek kokusunu
Yarama basıyorum
Doyuyorum acıkmalara
Şimdi sen yanımda olsan ne şiir yazardım
Ne heyecan arardım
Başımı göğsüne yaslar
Hep olacak olanı düşlerdim
Uzanıp öperdim dudaklarından
İzinsizce bir bahçeye girip
Dalından koparılmış bir elma gibi dişlerdim
En olmadık şeyler için
Seni suçlardım
Bilirdim ki biz yeneriz
Bütün haksızlıkları
En çok da kendimize yaptığımız
Acın geçmiyor
Seni ne kadar tebrik etsem az
Ne kadar öpsem
Seni sevdim ama mutlu olmanı isteyecek kadar değil
Desem
Belki sen de mutlu olmasan
Acım azalır sanıyorum